ជំងឺស្វិតដៃជើង គឺជាការឆ្លងមេរោគធ្ងន់ធ្ងរ ដែលធ្លាប់មានជាទូទៅនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងនៅទូទាំងពិភពលោក។ វាកម្រណាស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ ព្រោះវាអាចត្រូវបានការពារដោយថ្នាំវ៉ាក់សាំង។
មនុស្សភាគច្រើនដែលមានជំងឺនេះ មិនមានរោគសញ្ញាអ្វីទាំងអស់ ហើយមិនបានដឹងថាពួកគេឆ្លងមេរោគនោះទេ។
ប៉ុន្តែ សម្រាប់មនុស្សខ្លះ វីរុសជំងឺនេះបណ្តាលឲ្យខ្វិនជាបណ្ដោះអាសន្ន ឬជាអចិន្ត្រៃយ៍ដែលអាចគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិត។
ករណីជំងឺនេះ នៅក្នុងប្រទេសអង់គ្លេសបានធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំង នៅពេលការចាក់វ៉ាក់សាំងជាប្រចាំត្រូវបានណែនាំនៅពាក់កណ្តាលទសវត្សឆ្នាំ ១៩៥០។
មិនមានករណីជំងឺស្វិតដៃជើងនៅចក្រភពអង់គ្លេសចាប់តាំងពីពាក់កណ្តាលទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៨០។ ប៉ុន្តែ ការឆ្លងនៅតែត្រូវបានគេរកឃើញនៅផ្នែកខ្លះនៃពិភពលោក ហើយនៅតែមានហានិភ័យតិចតួចដែលអាចនាំយកមកប្រទេសអង់គ្លេសវិញ។
មិនមានការព្យាបាលសម្រាប់ជំងឺនេះឡើយ ដូច្នេះ វាសំខាន់ណាស់ដើម្បីធ្វើឲ្យប្រាកដថាអ្នកនិងកូនរបស់អ្នកត្រូវបានទទួលថ្នាំបង្ការប្រឆាំងនឹងវា។
រោគសញ្ញានៃជំងឺស្វិតដៃជើង
មនុស្សភាគច្រើនដែលមានជំងឺនេះនឹងមិនមានរោគសញ្ញាអ្វីទាំងអស់ ហើយនឹងប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការឆ្លងមេរោគនេះដោយមិនដឹងថាពួកគេឆ្លងមេរោគនោះទេ។
មនុស្សមួយចំនួនតូចនឹងមានអាការៈដូចនឹងជំងឺផ្តាសាយ ៣ ទៅ ២១ ថ្ងៃបន្ទាប់ពីពួកគេឆ្លង។
រោគសញ្ញាអាចរួមមាន ៖
1. សីតុណ្ហភាពឡើងខ្ពស់ ៣៨ អង្សារសេ ឬលើស
2. ឈឺក
3. ឈឺក្បាល
4. ឈឺពោះ
5. ឈឺសាច់ដុំ
6. មានអារម្មណ៍មិនស្រណុកក្នុងរាងកាយ។
រោគសញ្ញាទាំងនេះជាទូទៅនឹងបាត់ទៅវិញប្រហែលមួយសប្តាហ៍។
ក្នុងករណីតូចមួយ វីរុសជំងឺនេះបានវាយប្រហារសរសៃប្រសាទនៅឆ្អឹងខ្នង និងមូលដ្ឋាននៃខួរក្បាល។ នេះអាចបណ្តាលឲ្យអ្នកជំងឺខ្វិន ដែលជាធម្មតានៅជើង ដែលនឹងវិវត្តទៅមុខក្នុងរយៈពេលច្រើនម៉ោង ឬថ្ងៃ។
រោគខ្វិនមិនមានលក្ខណៈអចិន្រ្តៃយ៍ទេ ហើយចលនា ជាញឹកញាប់វិលត្រលប់មកវិញក្នុងរយៈពេលពីរបីសប្តាហ៍ និងច្រើនខែទៀត។
ប៉ុន្តែ មនុស្សមួយចំនួននៅតែមានបញ្ហាដដែល។ ប្រសិនបើសាច់ដុំដកដង្ហើមត្រូវបានប៉ះពាល់វាអាចគំរាមកំហែងដល់អាយុជីវិត៕