ការស្រាវជ្រាវថ្មីបានបញ្ជាក់ថា ការដែលរស់នៅក្នុងជីវិតចុងក្រោយដោយភាពក្រីក្រប្រហែលជាបង្កើនការប្រឈមនឹងភាពភ្លេចភ្លាំងរហូតដល់ ៥០ភាគរយ។ ការសិក្សាបានបញ្ជាក់ថា ការប្រឈមនឹងភាពភ្លេចភ្លាំងមានការថយចុះចំពោះមនុស្សចាស់ដែលមានជីវភាពរស់នៅល្អ ជាងមនុស្សចាស់ដែលរស់នៅក្នុងភាពក្រីក្រ។
មានកត្តាច្រើនណាស់ដែលចូលរួមក្នុងការរកឃើញនេះដូចជា ភាពខុសគ្នាលើរបៀបរស់នៅ និងសុខភាពទូទៅ។ ជាមួយគ្នានេះដែរ អ្នកដែលមានថវិកាគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់រស់នៅក្នុងសង្គម និងមានឱកាសច្រើនក្នុងការរស់នៅអាចធ្វើឲ្យពួកគេនៅតែមានភាពសកម្មជាមួយនឹងមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនច្រើន។
យ៉ាងណាមិញ ការសិក្សានេះមិនបានអះអាងថា ភាពក្រីក្រធ្វើឲ្យមានការប្រឈមខ្លាំងនឹងភាពភ្លេចភ្លាំងដោយផ្ទាល់ឡើយ គ្រាន់តែថាមានទំនាក់ទំនងមួយប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងការសិក្សានេះ គេបានប្រមូលទិន្នន័យទៅលើបុរស និងស្រ្តីអាយុចាប់ពី ៦៥ឆ្នាំឡើងទៅចំនួនច្រើនជាង ៦២០០នាក់ឯណោះ។ ក្នុងនោះដែរ មានមនុស្សប្រមាណ ៧ភាគរយកើតជាបញ្ហាភ្លេចភ្លាំងក្នុងរយជពេល ១២ឆ្នាំ។
ការប្រឈមនឹងជំងឺភ្លេចភ្លាមងមានការកើនឡើងខ្ពស់ជាងគេចំពោះអ្នកដែលមានជីវភាពក្រីក្របំផុត។ ការរកឃើញនេះគឺមានភាពឯករាជ្យចំពោះកម្រិតនៃការអប់រំ និងកត្តាសុខភាពដែលខ្វះខាតជាច្រើនទៀត។ យ៉ាងណាមិញ ការទទួលបានការថែទាំសុខភាពដ៏ល្អ និងសមត្ថភាពដើម្បីបង្កើននូវជម្រើសរបៀបរស់នៅផ្តល់សុខភាពល្អ ពិតជាអាចប៉ះពាល់ដល់កត្តាប្រឈមនឹងការកើតជំងឺភ្លេចភ្លាំងបាន។ សេចក្តីរាយការណ៍ត្រូវបានចុះផ្សាយក្នុងសារព័ត៌មាន JAMA Psychiatry កាលពីថ្ងៃទី ១៦ខែឧសភា នេះទេ៕