ជំងឺក្រួសក្នុងតម្រងនោម អាចបណ្តាលមកពីមូលហេតុជាច្រើន និងអាចប៉ះពាល់តម្រងនោម រហូតដល់ប្លោកនោមទាំងមូល ។ ជាញឹកញាប់ដុំក្រួសនោះកើតឡើងដោយសារការប្រមូលផ្តុំទឹកនោម(ទប់នោមយូរ)ធ្វើឱ្យសារធាតុរ៉ែកករជាដុំចូលគ្នា ។ ក្រួស តូចៗ អាចឆ្លងកាត់ប្រព័ន្ធផ្លូវទឹកនោមបាន ដោយគ្មានការកត់សម្គាល់ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយក្រួស ធំៗអាចធ្វើឱ្យស្ទះនៅបំពង់ទឹកនោមបាន ។
ជំងឺក្រួសក្នុងតម្រងនោមនឹងមិនបង្ហាញរោគសញ្ញាឡើយ លុះត្រាតែដុំក្រួសផ្លាស់ទីជុំវិញនៅក្នុងតម្រងនោមរបស់អ្នក ឬនៅពេលដែលវាឆ្លងកាត់ពោះវៀនរបស់អ្នក ។ នៅពេលនោះហើយ គឺជាពេលដែលអ្នកអាចនឹងជួបប្រទះរោគសញ្ញា ៖-ឈឺចាប់ធ្ងន់ត្រង់ចង្កេះខាងក្រោយ និងនៅក្រោមឆ្អឹងជំនីរ បរិវេណក្រោមពោះ និងក្រលៀន ពិសេសគឺឈឺចាប់នៅពេលបត់ជើងតូច ។
-ទឹកនោមមានពណ៌ផ្កាឈូក ពណ៌ក្រហម ឬពណ៌ត្នោត ទឹកនោមមានពពុះ និងមានក្លិនឆួល ។
-ពិបាកក្នុងការបត់ជើងតូច រាន់នោមញឹកញាប់ជាងធម្មតា បរិមាណនៅពេលនោមតិច ។
-អ្នកជំងឺអាចស្លេកស្លាំង ត្រជាក់ និងបែកញើស ហើយញឹកញយមានអារម្មណ៍ចង់ក្អួតចង្អោរ។ ព្រោះតែការឈឺចាប់ អ្នកជំងឺជាធម្មតាមានចង្វាក់បេះដូងដើរញាប់ និងលើសសម្ពាធឈាម ។
-អាចមានគ្រុនក្តៅ និងគ្រុនញាក់ និងអាចមាននោមឈាមជាដើម ។ អ្នកដែលមានគ្រោះថ្នាក់ខ្ពស់គឺបុរសអាយុចាប់ពី៣០ឆ្នាំឡើងទៅ ។ ការដែលទទួលទានទឹកតិច អាចធ្វើឱ្យមានក្រួសក្នុងតម្រងនោមដោយសារទឹកនោម មានចំនួនតិច ហើយខាប់ ។
អ្នកជំងឺជាច្រើនត្រូវគ្រប់គ្រងដោយថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់យ៉ាងល្អ រហូតទាល់តែក្រួសចេញផុត ។
ក្នុងករណីដែលក្រួស ធំៗដែលពុំអាចធ្លាក់ដោយឯកឯងបាន អ្នកជំងឺគួរតែទៅពិគ្រោះជាមួយ គ្រូពេទ្យឯកទេសផ្នែកតម្រងនោម ។ មានវិធីជាច្រើនក្នុងការយកក្រួសចេញពីតម្រងនោម និងផ្លូវទឹកនោមដោយវះកាត់ ឬពុំចាំបាច់វះកាត់ដូចជា៖ ការបាញ់បំបែកក្រួស ការចោះយកក្រួសចេញ ការចាប់យកក្រួសចេញពីផ្លូវបង្ហួរនោមជាដើម ។
អ្នកអាចកាត់បន្ថយការកើតឡើងនូវហានិភ័យជំងឺក្រួសក្នុងតម្រងនោមបានដោយ ៖
-ផឹកទឹកឱ្យបានច្រើនក្នុងរយៈពេលពេញមួយថ្ងៃ២,៥លីត្រ ។
-អ្នកមិនត្រូវទទួលទានអាហារដែលសម្បូរសារធាតុoxalateច្រើនពេកទេ ៖ អាហារទាំងនោះរួមមាន មើមស្ពៃ ពោតបារាំង ស្ពៃspinach ដំឡូងជ្វា គ្រាប់ធញ្ញជាតិ តែ សូកូឡា និងផលិតផលសណ្តែក ។
-អ្នកក៏ត្រូវកាត់បន្ថយការទទួលទានជាតិប្រៃខ្លាំង និងមិនត្រូវទទួលទានថ្នាំគ្រាប់កាល់ស្យូមទេ ៕
